De verschuivende finishlijn

In loopbanen zien we het fenomeen de ‘verschuivende finishlijn’ nogal eens voorbij komen. Medewerkers stellen doelen. Als ik dát heb bereikt, dan heb ik mijn droombaan. Of als ik op vakantie ben geweest, kan ik daarna weer vol energie aan de slag. Maar onderweg naar die eindstreep lijkt de werkelijkheid te veranderen. De functie-eisen schuiven op of die vakantie gaf toch niet de gewenste energie. Het doel is misschien gehaald, maar het geeft niet de gehoopte voldoening. Waardoor de volgende eindstreep weer in zicht komt.  

Wat ooit hét eindpunt leek, de droomfunctie, dat ene project, het pensioen, blijkt niet het bevrijdende moment te zijn dat  verwacht werd. Moet je dan maar gewoon door sprinten (of strompelen) naar de finish, of is het goed om even uit te laten rusten en stil te gaan staan?

Sleutelrol werkgever

HR speelt een sleutelrol als het gaat om het creëren van een cultuur waar juist even stilstaan normaal is. Zo kunnen er met loopbaan check-ins een gesprek mogelijk gemaakt worden. Waarin niet gevraagd wordt ‘hoe gaat het met je werk?’, maar wel de vraag ‘hoe past dit werk nog bij jouw richting?’ gesteld wordt. Door een koerswijziging te zien als een teken van groei en niet als een zwaktebod. Door kleinere afstanden te laten lopen, dus niet ‘ooit, als …’, maar door betekenisvolle doelen te stellen, die op korte termijn energie geven.

Blijf niet rennen

Die finishlijn komt er echt wel. Misschien niet waar iemand hem had gepland, en misschien ziet het er anders uit dan gedacht. Maar dat is precies de kracht van een bewuste loopbaan: niet blijven rennen naar één eindpunt, maar bewust kiezen voor de juiste weg ernaar toe.